W „Watch Dogs” hakuje się innych ludzi, ostatnio pisałam o hakowaniu snów, dwóch 14-latków w Kanadzie hakowało bankomat – innymi słowy coraz więcej mamy hakowania na tym świecie. Ale gdy ktoś już się nahakował, to zhakował czy shakował?
Haker czy hacker?
Słowo „hakować” nie pochodzi wcale od haka, tylko od angielskiego hack, które oznacza „pociąć na kawałki”, a w latach 70. dotyczyło psikusów studentów MIT, także związanych z programowaniem. Polska pisownia została spolszczona i w słownikach mamy słowa „haker” i „hakować”, więc nie piszemy ich już przez „ck”.
Z czy s?
To jak to jest: „zhakować” czy „shakować”? Poprawną formą jest „zhakować”, ponieważ „z-” występuje przed „h”, a „s-” przed „ch”. Inne przykłady to:
zhańbić
zharmonizować
zhołdować
schować
schudnąć
schamieć
Zasada wydaje się dziwna, ale wynika z tego, że nie zawsze „h” i „ch” wymawia się tak samo. „H” w niektórych gwarach jest dźwięczne, co słychać np. w imieniu Bohdan, a więc do dźwięcznego „h” dodajemy dźwięczny przedrostek „z-”, a do bezdźwięcznego (szeptanego) „ch” – bezdźwięczne „s-”. Taka asymilacja (czyli takie dopasowanie) „z-” działa też z innymi dźwięcznymi spółgłoskami:
zbłaźnić
zdębieć
zgubić
zjebać
zlecieć
zmemłać
znieść
zrównać
zwariować
zzuć
zzielenieć
zżółknąć
Przed bezdźwięcznymi spółgłoskami dodajemy „s-”:
sczapić
sfotografować
skasować
spierdolić
stworzyć
Wyjątki to słowa zaczynające się na syczące „s” lub „sz”, do których dodajemy nie „s-”, a „z-”:
zsunąć
zsypać
zszargać
zszyć
Ty też możesz coś zhakować
A jeśli Wy macie ochotę na hakowanie, albo szef czy ciekawski kolega za często zagląda Wam przez ramię, polecam otworzyć w zakładce Hacker Typer i gdy zbliża się niechciany gap, szybko się na nią przełączyć i hakować do woli. Można uderzać w dowolne klawisze, a hakowanie na ekranie robi się samo. Hakuj się kto może!